آمینو رزین ها

دو نوع اصلی خانواده آمینو رزین ها، رزین های ملامین و اوره هستند. این مواد از واکنش ملامین یا اوره با فرمالدئید تهیه می شوند. بسته به کاربرد مورد نظر ، با تغییر نسبت گروه آمینه به فرمالدئید می توان طیف وسیعی از خواص را بدست آورد. فرآیندپذیری این مواد نسبت به محیط پلیمریزاسیون مانند دما و pH بسیار حساس است. آمینورزین ها بسیار مشابه به رزین های فنولیک می باشند، گرچه تا حدودی گران تر هستند. تفاوت آنها در این است که نسبت به رزین های فنولیک، رنگی روشن دارند. مشابه با رزین های فنولیک، آمینورزین ها با واکنش تراکمی پخت می شوند و فرآیند آنها معمولا تحت فشار در قالب های بسته انجام می گردد.

به طور کلی ، آمینو رزین ها سختی بالا ، مقاومت به خراش ، مقاومت الکتریکی و مقاومت شیمیایی از خود نشان می دهند. رزین های ملامین-فرمالدئید (MF ) نسبت به رزین اوره-فرمالدئید ( UF )، دارای خواص بهتر اما گران تر هستند. به عنوان مثال اوره به دلیل حساسیت به رطوبت و اشعه ماوراء بنفش برای کاربردهای فضای بیرون مناسب نیست.

کاربرد: از رزین های ملامین در ظروف غذایی رنگارنگ، لمینت های تزئینی ( کانترهای آشپزخانه، رویه میز و روکش مبلمان) ، کاربردهای الکتریکی (پنل های سوئیچ برد ، قطعات قطع کننده مدار، سدهای قوس الکتریکی و آرمیچرها) و چسب ها و پوشش ها استفاده می شود. از رزین های اوره در بایندرهای نئوپان، بدنه های تزئینی، درب ها ، قطعات الکتریکی، روکش ها و عمل آوری کاغذ و منسوجات استفاده می گردد.